Oldsmobile toronado

28-09-2018

Premiera pełnowymiarowej kategorii luksusowych samochodów Oldsmobile Toronado miała miejsce 29 lipca 1965 roku, a od jesieni tego samego roku jej seryjna produkcja rozpoczęła się w zakładzie koncernu General Motors w Lansing (Michigan).

Oldsmobile Toronado | Przewodnik dla kupujących

W tej klasie model rywalizował z Ford Thunderbird, Buick Riviera i Cadillac Eldorado. Toronado produkowano do 1992 r. W czterech pokoleniach. Oldsmobile Toronado został wyprodukowany na tej samej platformie z Buick Riviera i Cadillac Eldorado E. Miał 2-drzwiowe nadwozie coupe i był napęd na przednie koła. Można argumentować, że Oldsmobile Toronado było "pierworodnym" w nowym kierunku stylistycznym drugiej połowy lat 60. - "Muscle Cars".

Produkcja modelu pierwszej generacji trwała do 1970 roku. Toronado miał imponującą podstawę 3023 mm; długość zmienianej maszyny: 5359 mm (1966 - 1967), 5375 mm (1968) i 5456 mm (1969 - 1970), szerokość wynosiła 1994 mm, a wysokość - 1341 mm; ze ścieżką 1613/1600 mm. Masa własna samochodu osiągnęła 1955 kg, a rozkład masy między osiami przednią i tylną 60,3: 39,7%.

Wewnętrzna przestrzeń 5-osobowego Toronado była nieco ograniczona, co nie jest zaskakujące, biorąc pod uwagę specyfikę samochodu. Dzięki specjalnemu rozmieszczeniu elementów mocy podłoga w kabinie była równa. Podłużne drzwi zapewniały dość wygodne dopasowanie dla pasażerów na przednich i tylnych siedzeniach łyżki.

Samochód został wyposażony w silniki benzynowe Rocket OHV V8 o pojemności 7 litrów z maksymalną mocą 385 KM (4800 około) i moment skręcenia 644 nanometrów (3200 około). Mimo przyzwoitej wagi dynamiki modelu, takie przyspieszenie do 60 mph (97 km / h) zajęło tylko 7,5 sekundy, a maksymalna prędkość osiągnęła 217 km / h. Od 1968 roku rozpoczęła się produkcja samochodów o mocniejszym silniku 7,5-litrowym (375 KM / 4400 obr / min i 400 KM / 5000 obr / min dla wersji W-34). Moment obrotowy zwiększył się jeszcze bardziej - odpowiednio o 691 Nm / 3000 i około 678 Nm / 3200. Silniki są agregowane z wytrzymałą 3-biegową automatyczną skrzynią biegów Turbo-Hydramatic.

Zawieszenie na Toronado zostało zainstalowane przed drążkiem skrętnym, a sprężyna wielopłatkowa z tyłu: nieco sztywna, ale zapewniająca kierunkową stabilność w rogach. Mechanizmy hamulcowe były początkowo instalowane na bębnie, a ponieważ stało się to najsłabszym ogniwem w konstrukcji maszyny, od 1967 roku opcjonalnie dostarczano hamulce z przednimi tarczami. Mimo to, w 1966 r. Toronado stał się "Samochodem Roku" za uznanie amerykańskiego magazynu Motor Trend i zdobył kilka innych tytułów z publikacji motoryzacyjnych. W pierwszych dwóch latach jego produkcja wyniosła odpowiednio 40 963 i 2062 samochodów.

Druga generacja Toronado wyprodukowana w latach 1971-1978. Zewnętrznie, samochód zaczął wyglądać bardziej jak tradycyjne sedany kierownicze, zwiększono wymiary (podstawa wzrosła o 7,6 cm).

1966 Oldsmobile Olds Toronado in Trumpet Gold Dźwięk silnika w książce My Car Story z Lou Costabile

Po raz pierwszy zastosowano przekaźniki świateł stopu i poduszek powietrznych. Tapicerka była welurem, tkaniną lub skórą. Tylne siedzenie miało podłokietnik i zostało podzielone w stosunku 2: 3. Jak przystało na luksusowy samochód, Toronado ma długą listę standardowych urządzeń, w tym wspomaganie kierownicy, regulację wysokości i zasięgu, elektryczne zegary, dywany i aluminiowe felgi, klimatyzację, odtwarzacz stereo AM / FM, tempomat, elektryczne szyby i centralny zamek.

Od 1971 r., W związku z bardziej rygorystycznymi wymogami w zakresie kontroli środowiska, moc silnika 7,5 litra została zmniejszona do 350 KM, w 1972 r. - do 250 KM, aw 1976 r. - do 215 litrów. c. W 1977 r. Rozpoczęto produkcję mniejszego silnika o pojemności 6,6 litra. 3-biegowa automatyczna skrzynia biegów pozostała niezmieniona. Przednie zawieszenie drążka skrętnego zostało zachowane, zamiast sprężyn pojawiły się sprężyny z tyłu. W wyposażeniu podstawowym stosowane są hamulce tarczowe z czujnikiem zużycia klocków hamulcowych.

W latach 1979-1985 wyprodukowano trzecią generację popularnego modelu. Samochód stał się mniejszy: rozstaw osi został zredukowany do 2896 mm, długość - do 5182 mm. Linia jednostek napędowych obejmowała silniki Rocket V8 5,7 l, 5,0 litrów, w okresie od 1981 do 1983 roku - 4,1 litra wersji Buick V6, a także diesel V8 5,7 litra. Dwa ostatnie silniki nie były popularne, a ich użycie było ograniczone. W latach 1982-1985 na samochodzie zainstalowano 4-biegową automatyczną skrzynię biegów Turbo-Hydramatic 325-4L.

Ostatnie, czwarte pokolenie Cadillaca Toronado zostało wprowadzone do klientów w 1986 roku. Wymiary zmniejszyły się: długość 4763 mm (1986-1988) i 5088 mm (1989-1992), szerokość 1798 mm (1986-1988) i 1849 mm (1989-1992), wysokość odpowiednio 1346 mm i 1354 mm, a baza - 2742 mm Wewnętrzne wymiary samochodu to 1920/1481/1092 mm, a pojemność bagażnika 397 litrów. Masa własna maszyny wynosi 1569 kg, minimalny prześwit to 152 mm.

Silniki V8 zostały wyłączone z programu produkcyjnego, pozostał tylko 3,8-litrowy silnik V6 z Buick (170 KM / 4800 obr / min, 327 Nm / 3200 obr / min). Są one agregowane z 4-biegową automatyczną skrzynią biegów 4T60. Wyposażenie wnętrza, podobnie jak w poprzednich wersjach, było luksusowe i zawierało prawie wszystkie możliwe opcje dla samochodu.

Druga połowa lat 80. przyniosła poważny spadek sprzedaży modelu, co było w dużej mierze wynikiem konkurencji ze średniej wielkości i tańszych samochodów, takich jak Pontiac Grand Am. W 1987 r. Kierownictwo oddziału Oldsmobile próbowało wydostać się z tej sytuacji, wypuszczając wersję Toronado Troféo, wyposażoną w sportowe fotele ze skóry, podwójny układ wydechowy i sztywniejsze zawieszenie; rozmiar tej wersji został znacznie zwiększony, a zewnętrzna jest szczególnie agresywna. Jednak sprzedaż maszyn nadal spadała, aw 1992 r. Produkcja modelu została przerwana.